Scriptorium
wydawnictwo naukowe

Opis:

Fragment Rozdziału I. książki:

Warto zauważyć, że już w dwudziestoleciu międzywojennym zaczęto wskazywać na pewne cechy gatunku, które później stały się wyróżnikiem polskiego reportażu. Do dziś mówi się o specyfice polskiego reportażu. Polega ona na czymś, co zostało określone jako „skażeenie literackością”. Reportażowi będącemu dokumentem, czyli takiemu, jaki propagowała radziecka szkoła literatury faktu i Nowy Lef, został przeciwstawiony reportaż polski, w którym do opisu rzeczywistości zostały włączone elementy kreacyjne. Pojawia się nowy termin - reportaż literacki. Od tego momentu można mówić o indywidualnej drodze polskich reporterów. Powstają reportaże pretendujące do miana dobrej literatury.

Do wybuchu II wojny światowej reportaż, postrzegany jako gatunek pogranicza, zawierający elementy literackie i dziennikarskie, zaznacza się w polskiej literaturze bardzo wyraźnie. Uprawiają go m.in. Melchior Wańkowicz, piszący barwnie, żywym językiem, podejmujący tematy wzbudzające duże emocje (jego reportaż Na tropach Smętka stał się bestsellerem i w ciągu trzech lat był wznawiany aż dziewięciokrotnie), Ksawery Pruszyński - opisujący wojnę w Hiszpanii, Arkady Fiedler ze swoimi reportażami podróżniczymi, Wanda Wasilewska - pokazująca nędzę proletariatu.
Okres dwudziestolecia międzywojennego był bardzo dobrym czasem dla reportażu. Gatunek ten został wypromowany, zauważony i był chętnie uprawiany przez pisarzy. Zainteresował także krytyków literackich i wzbudził wśród nich sporo emocji.

SPIS TREŚCI

Wstęp

Rozdział I.
Reportaż radiowy - definicja gatunku
1. Reportaż prasowy i jego początki
2. Wyznaczniki gatunku
2.1. Aktualność
2.2. Autentyczność
2.3. Atrakcyjność
3. Polski reportaż radiowy
3.1. Definicja gatunku
3.2. Reportaż radiowy jako sposób artystycznej wypowiedzi
3.3. Feature

Rozdział II.
Systematyka polskiego reportażu radiowego
1. Systematyka polskiego reportażu prasowego
2. Systematyka polskiego reportażu radiowego
2.1. Podział reportażu radiowego ze względu na technikę realizacji
2.2. Podział zaproponowany przez Polskie Radio
2.3. Podział ze względu na obszar zainteresowań reportera

Rozdział III.
Rola reportera w reportażu radiowym
1. Reporter jako obserwator
1.1. Świadek wydarzeń
1.2. Reporter uczestnik
1.3. Ukryty uczestnik zdarzeń
1.4. Jawny uczestnik zdarzeń
2. Reporter jako rekonstruktor zdarzeń
2.1. Relacje świadków
2.2. Studiowanie dokumentów
3. Reporter jako słuchacz
4. Reporter jako rozmówca

Rozdział IV.
Radiowe środki wyrazu
1. Fonosfera
2. Sposób wypowiedzi bohatera i gest foniczny
2.1. Sposób wypowiedzi bohaterów
2.2. Gest foniczny
2.3. Głos postaci
3. Cisza radiowa
4. Efekty akustyczne
5. Radiowe zabiegi stylistyczne
5.1. Pogłos
5.2. Wyciszenie
5.3. Nakładanie, wymieszanie dźwięków
5.4. Deformacja dźwięku
6. Montaż
6.1. Montaż jako selekcja materiału
6.2. Montaż jako czynnik porządkujący wypowiedź
6.3. Montaż jako element kompozycyjny
6.4. Montaż jako czynnik konstruujący opowiadanie
7. Muzyka
7.1. Muzyka jako komentarz
7.2. Muzyka jako narracja
7.3. Muzyka jako czynnik komponujący i stylizujący
7.4. Muzyka jako klimat i jako tło
7.5. Muzyka jako sygnał zmiany

Rozdział V.
Cechy strukturalnereportażu radiowego
1. Kompozycja
2. Organizacja wypowiedzi
3. Bohater reportażu radiowego - sposób jego prezentacji
4. Sposoby oznaczania czasu w reportażu radiowym
5. Przestrzeń w reportażu radiowym

Uwagi końcowe
Bibliografia

Galeria: